Historyjka II.

Nikola i Paulina były najlepszymi przyjaciółkami, mówiły sobie o wszystkim. Nika była bardzo ładną dziewczyną o błękitnych oczach, miała powodzenia wśród chłopaków ze szkoły i nie tylko. Paulina nie była gorsza interesowało się nią kilku chłopców lecz nie była taką rozrywkową i szaloną dziewczyną jak Nikola. Matka Pauliny niedawno zginęła w wypadku samochodowym, potrącił ją piany kierowca, zginęła na miejscu. Dla dziewczyny to był niesamowity cios, straciła najważniejszą osobę w jej życiu, ponieważ jej ojciec był już z inną kobietą. Gdyby nie Nika, Paula nie dała by rady, nie wytrzymała by tego. Nikola była z nią codziennie po szkole czasem nawet u mniej sypiała. Zazwyczaj rozmawiały o tym co się stało, o tym, że Paulinie zabrakło matki.  Dzisiaj rozmawiały o sensie życia, Paula była strasznie przygnębiona. Nagle rozległo się pukanie do drzwi. Babcia Pauliny, z którą teraz mieszkała oznajmiła, że przyszli jej koledzy z klasy. Kazała ich wpuścić. Wszyscy współczuli dziewczynie, oprócz jednej dziewczyny, która nie przyszła, Beata. Beata była bardzo wredną dziewczyną i nie przepadała za Pauliną i Nikolom ale wszyscy cieszyli się, że nie ma jej w ich towarzystwie.  Następnego dnia w szkole odbył się apel na temat bezpieczeństwa. Paulina nie wytrzymała, zemdlała. Karetka zabrała ją do szpitala. Po kilka dniach wróciła do domu lecz jej organizm był strasznie osłabiony i miała zostać w domu cały tydzień.  Babcia Pauli nie wiedziała jak ma jej pomóc, ona nie chciała rozmawiać. Całymi dniami leżała na łóżku i płakała, jedynym kołem ratunkowym dla niej była Nika, której zawsze mogła wszystko powiedzieć. Któregoś dnia dziewczyna powiedziała Paulinie, że zrobiła by wszystko aby cofnąć czas, aby przyjaciółka była szczęśliwa, niestety nie mogła.  Nadszedł dzień kiedy Paulina miała iść do szkoły. Każdy patrzył na nią jakoś dziwnie, nikt nie rozmawiał z nią normalnie a gdy ktoś wspomniał o jej matce to zaraz przepraszał. Paulinie nie podobało się takie zachowanie wobec niej, nie chciała być traktowana jak małe dziecko. Tylko Nikola rozmawiała z nią tak jak kiedyś, normalnie, nic nie zmieniło się w ich rozmowach. Ich przyjaźń była bardzo trwała.  Któregoś dnia Paulina powiedziała, że nie chce jej się już żyć w ręce miała żyletkę. Nikoli zrobiło się zimno, lecz nie chciała jej powstrzymywać bo wiedziała, że prędzej czy później Paula to zrobi. Także wzięła żyletkę i powiedziała, że jak wszystko razem to wszystko. Dziewczyny podcięły sobie żyły, do pokoju weszła babcia Pauliny, dziewczyny leżały na łóżku, całe we krwi. Babcia Pauli zadzwoniła po karetkę, niestety Pauliny nie udało się uratować. Po kilku dniach Nikola ocknęła się i gdy zapytała o Paulinę wszyscy milczeli, zrozumiała, że jej przyjaciółka nie żyje. Gdy wszyscy wyszli odłączyła się od aparatury, pobiegła w stronę torów i rzuciła się pod pociąg a jej ostatnie słowa to: `Jak razem to zawsze przyjaciółko.` ♥ ~mojego autorstwa. / bejbe.